Deä Woonwaarel
Hützedaachs könnt ich, wenn ich woll, üeverall hin en Urlaub vaare. Tiit on e bißke Jeld wüer doa, äver alleen mäkt dat joa wennich Schpass — och doaröm, weil ich net jeär so lang wechvaare mööt. Vroier woar dat waal … Weiter
Hützedaachs könnt ich, wenn ich woll, üeverall hin en Urlaub vaare. Tiit on e bißke Jeld wüer doa, äver alleen mäkt dat joa wennich Schpass — och doaröm, weil ich net jeär so lang wechvaare mööt. Vroier woar dat waal … Weiter
An jede Weägrand on op jedes Feld waaße Bräneetel. Dat Onkruut es bald net te bändige, wenn es bei dich en der Jaard erutkömmt. Wenn man dat uuttrecke well, hät man et bääß ene Heärsch an, denn die schuen jezackte … Weiter
Als deä Kreech op Eng aanjing, kues man sojar op Leävensmiddelkaarte on Bezuchsschiine net mer dat kriije, vör wat man bezuchsberechticht woar. Wör wäßelte os av, min Schwester on ich met min Mama, on stinge stondelang vör di Jeschäfte, vör … Weiter
Wie ich et morjes möt mi neu Fahrrad stolz noa de Schuel fahre woll, loach deä Schlüetel davür net an di jewennte Stell. All, di ich jefroch hab, konnte mich net helpe. Mama sait all für di Borschte: „Wenn ör … Weiter
Als wer noch Kenger woare, hodde Oma on Opa e Deng en de Stuev stonn, dat soach ut wie en Couch oane Armstütze on Röggelean. Heä säet doavür: Schaiselongue, on wir Kenger moße emmer, wenn wir meddags bee Oma on … Weiter
Jält woar be os en die erschte Joare emmer Mangelwar. Dat ängerde sich, als wer vör die zwie Jruete »Bafög“ jekriie hant. On dann mek ose Elmar en Liier als „Einzelhandelskaufmann“. No konnte wer daran denke, os Kenger jeregelt Tsonesjält … Weiter
Als wer noch Kenger woare, koam et döcks vür, dat wer möt Schramme an Bülle ant Liif noa Huus koame. Meest verhelete di joa von alleen, äver oft vöng son Stell och an te eitere On vor son Jelegenheete hot … Weiter
So lang ich denke kann, hot ich emmer kleen Kenger öm mich eröm: Te Huus woare wer sieve, denn twiee woare noch jeboare, als mine Vatter noa der Kreeg ut de Jefangenschaft noa Huus koam. Ich woar ut en ärch … Weiter
Als wer noch Kenger woare, joaf et vör os nix Schönderes als Seepebloase. Wenn Mama bute op deä Steen die BÜtt möt Wäschloog stön hat, koame wer hengereen be die Bütt vörbee. Wer hodde dann e kle Döppke oder e … Weiter